“Moe zijn is dagelijkse kost.”
Ik sta vroeg en moe op en dat wordt niet beter door het te laat gaan slapen. Mijn opleiding Drama aan het KASK maakt het moeilijk om een goed ritme te volgen. De lessen lopen namelijk van 9u ’s ochtends tot 18u ’s avonds. Daardoor is een leven naast school hebben en voldoende slapen een balans die ik maar niet kan vinden. ‘s Avonds in bed lig ik te woelen en na te denken over mijn dag. Natuurlijk komt er, wanneer ik in bed lig, een geweldig idee in me op dat ik dan diezelfde avond nog wil uitwerken…
Door de vermoeidheid voel ik me minder goed en laat ik schoolwerk liggen. Vlak voor deadlines ligt er dan plots nog veel werk te wachten, waardoor ik weer te laat ga slapen en nog meer slaaptekort opbouw. Ik zit dus vast in een vicieuze cirkel.
Energie haal ik uit samenzijn met mensen die ik graag heb, drama-projecten en schrijven. Jammer genoeg gaan deze dingen minder goed door de vermoeidheid. Op die momenten voel ik de vermoeidheid het hardst.
Mijn vermoeidheid vormt het grootste struikelblok bij het acteren, want daardoor gaat het minder goed en krijg ik faalangst en gedachten als: “Ik kan dit helemaal niet.”, terwijl ik wel weet dat dat niet waar is.
Toen ik jonger was had ik altijd het gevoel dat ik de ‘toffe Seppe’ moest zijn en daar stak ik veel energie in. Ik voelde een druk om grappig te zijn zodat anderen me zouden zien staan en me leuk zouden vinden. Soms doe ik dit nu nog, maar het besef dat dit te veel energie kost en het niet nodig is, is al een goede stap.
Er zijn dagen waarop ik niet uit mijn bed geraak of naar de les ga omdat ik daar te moe voor ben. ’s Avonds voel ik me dan schuldig over mijn onproductieve dag, waardoor ik weer slecht slaap. Een vast slaapschema zou al veel helpen, maar zowel mijn opleiding als wie ik ben houden me tegen om een vast ritme te hanteren.
